Davacının, davalıya ait özel ilköğretim okulunda 15.09.2011-26.03.2014 tarihleri arasında müdür yardımcısı olarak çalıştığı, bu süre boyunca da emekli çalışan statüsünde olduğu tartışmasız olan somut olayda, 2006/11350 sayılı Bakanlar Kurulu Kararının, 5580 sayılı Kanun ve yönetmeliklerinde hüküm bulunmayan konular hakkında davacıya uygulanabileceği, anılan Yasa’nın 9. maddesi gereğince, fiilen okuttuğunu kanıtladığı her bir ek ders saati bakımından, resmi okullar için belirlenen ek ders saati ücretinden az olmamak üzere ek ders ücreti isteminde bulunmasının olanaklı olduğu, fakat Bakanlar Kurulu Kararı’nın 6/3, 10. ve 11. maddelerinin davacıya tatbikinin mümkün olmadığı, öte yandan emekli çalışan olması ve iş sözleşmesinin sona erdiği tarih nazara alındığında 657 sayılı Kanun’un ek 32. maddesinde düzenlenen öğretim yılına hazırlık ödeneği isteminin de yerinde olmadığı gözetilmelidir.
Davacı vekili, müvekkili işçinin davalıya ait ilköğretim okulunda müdür yardımcısı olarak çalıştığını, müvekkilinin alacaklarının ödenmemesi sebebiyle iş sözleşmesini haklı olarak feshettiğini ileri sürerek, öğretime hazırlık tazminatı, ödenmeyen ek ders ücretleri, hazırlık planlama ücreti, müdür yardımcılığı yönetim görevine özgülenen ek ders ücreti, seminer ücreti, kalan süre alacakları ve kıdem tazminatının hüküm altına alınmasını TALEP ETMİŞTİR.
Devamını Oku..
Dava, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 37. ve devamı hükümleri uyarınca korkutma nedeniyle alındığı belirtilen bonodan dolayı borçlu bulunmadığının tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece anılan yasa hükümlerince dava konusu bononun korkutma sonucu düzenlenip düzenlenmediği konusunda davacı tanıklarının dinlenerek TBK’nın 39. maddesinde belirlenen bir yıllık süre de değerlendirilmek suretiyle karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
2886 sayılı Kanun uyarınca davacıya kiralanan yer hakkında taraflar arasında usulüne uygun yeni bir sözleşme yapılmadığı gibi, sözleşmede kira sözleşmesinin süre bitiminde uzayacağına dair bir kararlaştırma da bulunmadığından, kiracının fuzuli şagil olduğunu kabul ile açtığı uyarlama davasının reddine karar verilmesi gerektiği gözetilmelidir.
Somut olayda; eşler, 08.08.2008 tarihinde evlenmiş, 26.08.2011 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün, 10.09.2013 kesinleşmesiyle boşanmışlardır. Mal rejimi boşanma davasının açıldığı tarih itibarıyla sona ermiştir. Sözleşmeyle başka mal rejiminin seçildiği ileri sürülmediğinden evlilik tarihinden mal rejiminin sona erdiği tarihe kadar edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir. Tasfiyeye konu daire, eşler arasında henüz resmi evlilik birliği kurulmadan 10.07.2008 tarihinde satın alınarak davalı eş adına tescil edilmiştir. Ne var ki, davacı tarafça taşınmazın alımında çekilen banka kredisinin ödemelerin bir kısmının mal rejiminin devamı süresince yapıldığı iddia edilmiştir. Daire alımında kullanıldığı tarafların kabulünde olan Finansbank’tan davalı adına çekilen konut kredisine ilişkin evraklar incelendiğinde 120 ay vadeli konut kredisinin bir kısım taksitlerinin evlilik birliği içinde ödendiği sabit olup, davalı tarafça bu ödemelerin kişisel mal ile karşılandığının dosya kapsamından ispat edilemediği anlaşılmaktadır. Öncelikle, mal rejiminin devamı süresince yapılan ödemelerin, tasfiyeye konu malın edinme tarihindeki tamamının değeri karşısındaki oranı bulunarak, bulunan bu oran, malın tasfiye (karara en yakın) tarihindeki sürüm (rayiç) değeri ile çarpılarak tasfiye davasına konu yapılabilecek değer belirlenir.
İşçiye ödenmesi gereken fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarından işyerini devreden işverenin, devralan işveren ile müştereken ve müteselsilen sorumlu olup, bu mesuliyetinin devir tarihinden itibaren 2 yıl süreyle sınırlı olduğu gözetilmelidir.
Katılana ait telefonun arandığı ve arayan şahsın, “evinizde internet var mı?” diye sorduğu ve katılanın “var” demesi üzerine, arayan kişinin kendisinin komiser olduğunu, evlerinde kullandıkları internete başkaları tarafından girildiğini, bu nedenle internetin borçlarının olduğunu ve giren şahısların bulunması için verecekleri cep telefonu numaralarına kontör transferi yapılması gerektiğini söylediği, katılanın bunun üzerine sanığın verdiği cep telefonlarına kontör transferleri yaptığı ve bu suretle katılanın dolandırıldığı iddia olunan olayda; eylemin, hükümden sonra 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 14.maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK’nın 158/1.maddesine eklenen (L) bendi kapsamında öngörülen nitelikli dolandırıcılık suçunun oluşup oluşmayacağına ilişkin delillerin takdirinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerektiği zorunluluğu bozmayı gerektirmiştir.
Kural olarak, tahdidin kesinleştiği yerlerde bir yerin orman olup olmadığının kesinleşmiş tahdit haritasının uygulanması ile çözümleneceği gözetilmelidir.
Sigortalının malullük durumuna ilişkin olarak Sosyal Güvenlik Kurumu Sağlık Kurulunca verilen karara yapılan itirazların Yüksek Sağlık Kurulunca inceleneceği, bu kurul tarafından verilen karar Kurumu bağlayıcı nitelikte ise de, diğer ilgililer bakımından bir bağlayıcılığı bulunmadığından Yüksek Sağlık Kurulu kararına itiraz edilmesi durumunda incelemenin Adli Tıp Kurumu İkinci üst Kurulu aracılığıyla yaptırılması gerektiği, bu itibarla somut olayda mahkemece, SSYSK raporu ile ATK 3. İhtisas Kurulu raporu arasındaki çelişkiyi gidermek ve davacı işçinin çalışma gücü kaybı oranını belirlemek için ATK İkinci Üst Kurulundan rapor alarak neticesine göre karar verilmelidir.
Trafik kazası sebebiyle meydana gelen zararın karşılanması için açılan maddi ve manevi tazminata ilişkin davada, mahkemece öncelikle davacıya maddi tazminat talebinin ne kadarının destekten yoksun kalma tazminatı ne kadarının araç hasarına ilişkin olduğu açıklattırıldıktan sonra, SGK tarafından davacıya ödenen tazminattan kaynaklanan rücu davasının sonucuna göre davalının SGK’ye rücuan ödeyeceği bir tazminatın belirlenmesi durumunda bu tazminatın davacıya ödenecek tazminat miktarından mahsup edilmesi gerektiğinden, bu davanın kesinleşmesi beklenilerek neticesine göre karar verilmesi gerektiği gözetilmelidir.
Grup şirketlerin borca batıklığının tespitinde, borcun asıl borçlu şirket pasifinde gösterilmesi, ayrıca borca kefil olan grup şirketin pasifinde kefil olunan bu borca yer verilmeden borca batıklığın hesaplanması ve bu şekilde yapılan hesaplama sonucu grup şirketin borca batık olmadığının tespiti halinde, bu şirketler bakımından iflasın ertelenmesi davasının reddine karar verilmesi gerektiği gözetilmelidir.
Sanığın savunmasında, mağdurlarla aralarında arsa anlaşmazlığı olduğunu, suç tarihinde mağdurların, eşine ”sen başkalarıyla geziyorsun” biçiminde sözlerle hakaret ettiğini belirtmesi karşısında, olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durularak bu sözleri söyleyen mağdurların tespit edilmesi ve sonucuna göre TCK’nın 29. maddesindeki haksız tahrik hükmünün sanık hakkında uygulanma olanağının tartışılmaması, sanığın kardeşi Cihan’a yönelik kasten yaralamaya teşebbüs eylemi ile aynı zamanda, diğer mağdur kardeşlerine yönelik tek fiille TCK’nın 106/1-1. cümlesi kapsamındaki tehdit eylemini gerçekleştirdiğinin anlaşılması karşısında, mağdur Cihan’a karşı tehdit eyleminin uzlaşma kapsamında bulunmayan yaralama eylemiyle birlikte gerçekleşmesi nedeniyle bu mağdura yönelik tehdit suçundan uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı anlaşılmış ise de; mağdurlara yönelik TCK’nın 106/1-1. cümlesi kapsamındaki tehdit eyleminin, aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş olduğundan ve sanığa isnat edilen TCK’nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşıldığından, mağdurlara yönelik tehdit suçundan uzlaşmanın gerçekleşmesi durumunda, Cihan’a yönelik tehdit suçunda TCK’nın 43/2. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmesi zorunluluğu bozmayı gerektirmiştir.
Taraflar arasındaki temel uyuşmazlık, asıl işveren alt işveren ilişkisinin muvazaaya dayanıp dayanmadığı ve bunun işçilik haklarına etkileri noktasında toplanmaktadır. Davacı dava dilekçesinde alt işverenler nezdinde otomasyon görevlisi adı altında asıl işin bir bölümü olan veri giriş, hasta kayıt, doktorlara ait tüm tıbbi kayıt ve veri işlemlerinde yardımcı olarak çalıştırıldığını, kayıt işlemlerini tutup röntgen ve kan tahlili işlemlerini yaptığını, röntgen teknisyenlerinin işini yaptığını, çekilen röntgenin çıktısının alınıp okutulması, doktorun uygulayacağı enjeksiyonun hazırlanması, ilaçların girilmesi, enjeksiyona çekilmesi, doktor hasta tanı giriş işleminin yapılması, doktor gözetiminde rapor yazılması ve okunması, bazı raporların teknisyenlerle birlikte hazırlanması, tansiyon ölçümü yapılması, raporlar ve sevk işlemlerinin medulaya girilmesi gibi hastanenin asıl işleri yaptığını iddia etmiş ise de davacının tam olarak hastanede ne iş yaptığı açıklığa kavuşturulmamıştır. Otomasyon görevlisi olarak işe alınan davacının hastanede fiilen ne iş yaptığı otomasyon görevlisi olarak sadece veri girişi ve evrak kayıt işlemlerini mi yaptığı yoksa davacının iddiası gibi asıl iş kapsamında yer alan işlerde mi çalıştırıldığı hususu gerek işyeri belgeleri gerek davacının görevlendirme belgeleri getirtilerek ve tanıkların davacı bakımından tek tek fiilen hangi işleri yaptığı sorularak ayrıntılı beyanlarının tespiti suretiyle dinlenmesi ve bu şekilde davacının fiilen ne iş yaptığı açıklığa kavuşturularak sonucuna göre karar verilmesi gerekir.
Hamilelik sebebiyle yapılan fesih işleminin geçersiz bir fesih olup, bu durumun işçinin işe başlatılmaması durumunda ödenmesi gereken iş güvencesi tazminatında değerlendirilmesi, somut olayda da davacı işçinin iş akdinin işverence feshinin gerçekte davacının hamileliği nedeniyle yapıldığı ve feshin kötü niyetli olduğu anlaşıldığından, işe başlatmama tazminatının davacının 6 aylık brüt ücreti oranında belirlenmesi gerektiği gözetilmelidir.
Somut olayda; tarafların yaklaşık 3 ay nişanlı kaldıkları, nişanın bozulması nedeniyle davalı-karşı davacının ruhsal çöküntü içine girdiği (depresyon) anlaşılmış ise de; mahkemece, davalı-karşı davacı için takdir edilen 13.000 TL manevi tazminat miktarı ilke ve esaslar gözetildiğinde fazla bulunmuştur. Mahkemece, davalı tarafta sebepsiz zenginleşme teşkil etmeyecek, hakkaniyete uygun olacak şekilde; daha düşük bir miktar da manevi tazminata hükmedilmesi için kararın bozulması gerekmiştir.