Dava, miras payının devri sözleşmesinden kaynaklanan alacak isteğine ilişkindir. TMK m. 677/1 maddesi gereğince, terekenin tamamı veya bir kısmı üzerinde miras payının devri konusunda mirasçılar arasında yapılan sözleşmelerin geçerliliği yazılı şekle bağlıdır. Somut olayda, taraflar arasında miras payının devri konusunda yazılı bir sözleşme bulunmadığından davanın reddine karar verilmesi gerekir.
Davacı vekili, müvekkil davalının müşterek murislerinin vefatı sonrası bir araya gelerek kendilerine intikal eden ve etmesi lazım gelen tüm taşınır ve taşınmaz malların taksimine ilişkin anlaşma yaptıklarını, anlaşma uyarınca murise ait olan ancak hayli yüksek kıymet ifade eden taşınır ve taşınmazların davalıya bırakıldığını, davalının kendisine bırakılan ve devri yapılan miras hisselerine karşılık müvekkili davacıya, Tekirdağ Merkez’de bir daireyi, müşterek murisleri dedeleri müteveffa Fethi Birkandan adına kayıtlı İstanbul, Beykoz, Göksu Mahallesi, 19 ada 10 parsel sayılı taşınmazdaki payını, yine 2007 yılı Nisan ayı sonunda olmak üzere 22.000 TL nakit para ödemeyi taahhüt ettiğini, müvekkilinin anlaşma gereği edimlerini yerine getirdiğini, davalıya isabet eden tüm menkul ve gayrimenkulleri hemen davalıya devir ve teslim ettiğini, davalının Tekirdağ merkezde bulunan dairedeki payını müvekkiline devrettiğini ancak nakden ödenmesi gereken 22.000 TL’yi ödemediğini, buna karşılık 31.04.2007 tarihli bir adet çek tanzim ederek müvekkile verdiğini, 19 ada 10 parsel sayılı taşınmazın devir işlemlerini de en kısa sürede gerçekleştireceğini söyleyerek bu hisseye mukabil 30.000 TL tutarında bir adet teminat çeki verdiğini, davalıya Tekirdağ 1. Noterliğinin 14.07.2009 tarihli 06620 yevmiye no’lu ihtarnamesinin tebliğine rağmen ödemede bulunmadığı gibi İstanbul’da bulunan taşınmazdaki payını da devretmediğini belirterek, 22.000 TL alacağın 30.04.2007 vade tarihinden itibaren işleyecek reeskont avans faiziyle birlikte davalıdan tahsilini, 19 ada 10 parsel sayılı taşınmazdaki pay karşılığı 50.000 TL maddi tazminatın da 30.04.2007 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan TAHSİLİNİ İSTEMİŞTİR.
Devamını Oku..
Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan ayıplı imalât nedeni ile verilen bedelin iadesi istemine ilişkindir. Somut olayda, dava dosyasının içinde yer alan tespit başvuru dilekçesinin 6. bendinde klimaların takılacağı yerin otel pansiyon nitelikli iş yeri olduğu açıklanmıştır. Bu durumda davacıyı tüketici, eser sözleşmesini de tüketici işlemi olarak görme olanağı yoktur, çünkü ortada davaya tüketici mahkemesinde bakılmasını gerektiren tüketici işlemi bulunmamaktadır. Uyuşmazlıkta genel mahkeme görevli olup, tüketici mahkemesi görevli olmadığı için davaya asliye hukuk mahkemesince bakılması gerekir iken tüketici mahkemesinin görevli olduğu şeklinde görevsizlik kararı verilmesi doğru olmadığından kararın bozulması gerekmiştir.
Çocuğun üstün yararı belirlenirken: onun bedensel, zihinsel, ruhsal, ahlaki ve toplumsal gelişiminin sağlanması amacının gözetilmesi gereklidir. Ana ve babanın yararları; ahlaki değer yaşamları, sosyal konumları gibi durumları, çocuğun üstün yararını da etkilemediği ölçüde gözönünde tutulur. Müşterek çocuk uzman raporundaki beyanında annesiyle yaşamak istediğini söylemiş, uzman tarafından da isteği doğrultusunda çocuğun üstün yararı gözetilerek velayetin değiştirilmesine yer olmadığı belirtilmiştir. Davacı babanın boşanmadan sonraki dava tarihine kadar olan yaklaşık beş yıllık süreçte müşterek çocuğu 25 defa icra kanalıyla şahsi ilişkiyi sağlayabildiği, bu suretle annenin baba ve çocuk arasındaki kişisel ilişkiyi engelleyerek velayet görevini kötüye kullandığı anlaşılmaktadır. Bu suretle çocuğun tercihi üstün yararına uygun olmadığı gibi baba yanında kalmasının çocuğun bedeni, fikri ve ahlaki gelişmesine engel olacağı yönünde ciddi sebep ve deliller de bulunmamaktadır. O halde davanın kabulü gerekir.
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 305. maddesi uyarınca “Hüküm yeterince açık değilse veya icrasında tereddüt uyandırıyor yahut birbirine aykırı fıkralar içeriyorsa, icrası tamamlanıncaya kadar taraflardan her biri hükmün açıklanmasını veya tereddüt ya da aykırılığın giderilmesini isteyebilir. Hüküm fıkrasında taraflara tanınan haklar ve yüklenen borçlar, tavzih yolu ile sınırlandırılamaz, genişletilemez ve değiştirilemez”.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacıya 2009 yılından itibaren ödenen aylık ücretinin eksik ödenmesinin 4857 sayılı İş Kanunu’nun 22. maddesi kapsamında geçerli olup olmadığıdır. Madde metninde açıkça işyeri uygulamasıyla oluşan çalışma şartlarında esaslı bir değişikliğin ancak durumu işçiye yazılı olarak bildirmek suretiyle yapabileceği belirtilmiştir. Bu şekle uygun olarak yapılmayan ve işçi tarafından altı işgünü içinde yazılı olarak kabul edilmeyen değişiklikler işçiyi bağlamayacaktır. 4857 sayılı Kanun’un 62. maddesinde düzenlenen ücretlerde indirim yapılamayacağı yasağı, işverenin tek taraflı indirim yapamaması ile ilgilidir. Taraflar karşılıklı anlaşarak ve ileriye dönük her zaman asgari ücretin altına inmemek şartıyla ücrette indirim yapabilirler. Zira işyerinin ekonomik şartları bunu zorunlu kılabilir ve işçi işsiz kalmamak için işçi bunu kabul edebilir. Dosyada davacının ücretinin düşürülmesine rıza gösterdiğine dair bir sözleşme hükmü veya yazılı beyanı bulunmadığından fark ücretin hesaplanması doğrudur. Ancak uyuşmazlık döneminde asgari ücrete yapılan artış oranlarının uyarlanarak zamlı şekilde belirlenen ücrete göre hesaplama yapılması hatalı olmuştur. Davacı işçinin düşürülmeden önceki son ücreti esas alınarak bu ücret ile ödenenler arasındaki farklar tespit edilerek hüküm altına alınması gerekir.
Güvence hesabına karşı açılan davada, eğer araç devri varsa bunun sigortacı şirkete tebliğ edilip edilmediği konusunda araştırma yapılmalı KTK m.94 hükmü olaya uygulanmalıdır. Davacı vekili, müvekkilinin 17.07.2010 tarihinde meydana gelen trafik kazasında yolcu olarak bulunan eşi olan desteğinin vefat ettiğini, trafik sigortası bulunmayan araç sürücüsünün kazada tam kusurlu bulunduğunu, davalı sigorta şirketine yapılan başvuruyla temerrüde düştüğünü ileri sürerek, şimdilik 8.000,00 TL, ıslah ile 37.135 TL destekten yoksun kalma tazminatının 16.08.2010 temerrüt tarihinden itibaren ticari avans faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve DAVA EDİLMİŞTİR.
Somut uyuşmazlıkta, davacı vekili, dosyaya sunduğu, 28.08.2015 tarihli dilekçesi ile davasını ikinci kez ıslah ederek, bir kısım dava konusu alacaklar için talep ettiği değeri yükseltmiş, aynı dilekçede terditli istemde bulunarak, ikinci kez ıslahın mahkemece kabul edilmemesi halinde ise bu dilekçesinin yeni bir dava dilekçesi gibi kabul edilerek, yükselttiği dava değeri üzerinden hüküm kurulmasını talep etmiştir. Mahkemece, söz konusu dilekçe “ek dava dilekçesi” olarak nitelendirilmiş ve bu dilekçeye göre yükseltilmiş dava değeri üzerinden hüküm tesis edilmiştir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun, 176/2. maddesi uyarınca, aynı davada iki kez ıslah yoluna başvurulması mümkün değildir. Mahkemece, söz konusu dilekçeye, “ek dava dilekçesi” olarak değer verilmiş ise de, 6100 sayılı Kanun’da ve bu kanuna dayanılarak çıkartılan yönetmelikte, belirtili şekilde uygulamayla dava açılmasına ya da bir davada ileri sürülen taleplerin miktarlarının artırılmasına imkan veren bir düzenleme bulunmamaktadır. Anılan sebeplerle, davacının, söz konusu dilekçeyle ileri sürdüğü ıslah talebinin reddine; diğer terditli istemi hakkında ise, usulüne uygun açılmış bir dava bulunmadığından karar verilmesine yer olmadığına karar verilmelidir.
30 fiili hizmet yılından fazla süreler için emekli ikramiyesi ödenmesine engel olan yasal düzenlemenin, Anayasa Mahkemesince iptal edilmesi nedeniyle oluşan yeni hukuki duruma göre, davacıya 30 yılın üzerinde bulunan hizmet süresi için emekli ikramiyesi ödenmesi gerektiği açıktır. KARAR: İdare Mahkemesince; davacının var olan ve önceki mevzuat ile elinden alınan hakka Anayasa Mahkemesinin kararı ile yeniden kavuştuğu, geçmişte elde edemediği bir hakkı talep edebileceği gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline; 30 fiili hizmet yılından fazla hizmet süreleri için emekli aylığının bağlandığı tarihte yürürlükte bulunan değerler dikkate alınarak hesaplanacak emekli ikramiyesi tutarının başvuru tarihinden itibaren hesaplanacak yasal faizi ile birlikte ödenmesine karar verilmiştir.
Somut olayda, davacının davalı işyerinde yaklaşık 18 yıl süreyle çalıştığı, iş akdinin düşük performans gerekçesiyle feshedilmiş ise de davalı işverence düşük performans gösterdiğinin ispatlanamadığı görülmekle feshin geçersiz olduğu anlaşılmış olup işe iade kararı verilmesi isabetli ise de davacının işyerindeki kıdemi göz önünde tutulduğunda işe başlatılmaması durumunda verilmesi gereken tazminatın ilkeler ışığında 6 aylık ücret tutarı olarak belirlenmesi gerekirken 7 aylık ücreti tutarında tespiti hatalıdır.
Dava, satış vaadi sözleşmesine dayalı tapu iptali ve tescil isteğine ilişkindir. Satış vaadi sözleşmesinden kaynaklanan davaların kabulüne karar verebilmek için sözleşmenin ifa olanağı bulunmalıdır. Elbirliği mülkiyetine (TMK m. 701) konu bir taşınmazda elbirliği (iştirak halinde) ortaklarından birinin, ortaklık dışı bir kişiye satım vaadinde bulunması halinde, sözleşme bir taahhüt muamelesi olarak geçerli olmakla birlikte elbirliği ortaklığı çözülünceye kadar sözleşmenin ifa olanağının varlığından söz edilemez. Bu durum, satışı vaat edilen taşınmazın tapusunda temliki tasarrufu engelleyen bir kaydın bulunması veya 5403 sayılı Toprak Koruma ve Arazi Kullanımı Kanununun 8. maddesi hükmüne aykırı şekilde taşınmaz satışı vaat edilmesi ya da vaade konu taşınmazın bir başka mahkemede mülkiyet uyuşmazlığına konu olması halinde de geçerlidir. Dosyada mevcut tapu kaydına göre, satış vaadi sözleşmesine konu 5912 ada 3 parsel sayılı taşınmazda 749/960 payın davalı şirket adına kayıtlı olduğu ve satış vaadi sözleşmesinin ifa olanağı bulunduğundan işin esası incelenerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekir.
17.10.2016 tarihinde http://www.hurriyet.com.tr’de; “18 yıllık telif davasını kazandı. Ünlü piyanist ve besteci Mehveş Emeç sözleri ve bestesi kendisine ait ‘Galatasaray Marşı’nı izinsiz kullanıp çoğalttıkları gerekçesiyle üç şirkete açtığı davayı 18 yıl sonra kazandı.” şeklind eyer alan habere ilişkin Yargıtay Kararı.
