Karayolu Taşıma Kanunu’nun Ulaştırma Bakanlığının yerine getirmekle yükümlü olduğu görev ve yetkilerinin tamamını veya bir kısmını devredebileceğine ilişkin 35. maddesi; hükmün idarenin kolluk faaliyetleri içinde yer alan ve mutlaka Devletin memurları ve diğer kamu görevlileri aracılığıyla yürütülmesi zorunlu olan asli ve sürekli görevlerinde gerçek ya da özel hukuk tüzel kişilerine devredilmesine olanak tanıdığı gerekçesiyle Anayasa’nın 128. maddesine de aykırı bulunarak iptal edildi.
Amaç dışı kullanılmak suretiyle vasıfları bozulan mera, yaylak ve kışlakları tekrar eski konumuna getirmek amacıyla yapılacak olan masraflar tespit edilerek o yerin ıslah çalışmalarında kullanılmak üzere kaynak yaratılması, ıslah edilmek suretiyle mera olarak kullanılabilecek alanların kiraya verilmesi halinde bu alanlarda hayvancılık tesisi kurulabilmesini öngören kanun tasarısı TBMM tarafından 27.02.2013 tarihinde kabul edilerek kanunlaştı.
Anayasa Mahkemesince, Bölge adliye mahkemeleri ceza dairelerine yapılacak istinaf başvurularından, idari yaptırımlar konusunda sulh ceza mahkemelerince verilen son karara karşı itirazen yapılacak başvurulardan ve icra mahkemelerinin kararlarına karşı itirazen yapılacak başvurulardan alınacak harçlar yönünden, ödeme gücü olmayanlara etkili adli yardım sağlayacak bir sistemin dava konusu kurallarla birlikte düzenlenmediğini belirterek, hukukumuzda adli yardıma ilişkin tek düzenleme olan 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun ilgili hükümlerinin, anılan harçlar bakımından uygulanmasını sağlayacak herhangi bir atıf yapılmamış olması dolayısıyla söz konusu harçları ödeme gücü olmayanlar bakımından mahkemeye erişim hakkını engelleyecek nitelikte sayarak 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 13. maddesiyle, 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun değiştirilen “IV. Temyiz, istinaf ve itiraz harçları” kısmının (f), (g) ve (h) fıkralarının iptaline ve iptal hükmünün kararın Resmî Gazete’de yayımlanmasından başlayarak altı ay sonra yürürlüğe girmesine karar verilmiştir.
Karayolları Trafik Kanununun 36. Maddesi sürücü belgesi olmadan araç kullananların araç sahibi olmaması halinde tescil plakasına da ceza düzenleneceğini hüküm altına almış olup araç sahibinin kusurunun bulunup bulunmadığı, aracı sürücü belgesi olmayan kişiye bilerek verip vermediği değerlendirilmeden idare tarafından yaptırım uygulanmasının cezaların şahsiliği ilkesine aykırı olduğu, ayrıca itiraz konusu kuralda araç sahibinin hangi eyleminin suç sayıldığı açık bir şekilde gösterilmediği ve araç sahibi olma ile suç arasındaki illiyet bağının ne suretle oluştuğu da belirtilmediğinden söz konusu hükmün iptaline karar verilmiştir.
Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2011/9823 E. 2011/19204 sayılı kararı ile faizlerdeki düşme sebebiyle tüketici kredilerindeki yapılandırmaların, bankaların kendi insiyatifi ile yapıldığını bu sebeple yapılandırma ile ilgili faiz oranı, kalan taksit tutarı ve ödeme süresi gibi konularında tüketicilerin açıkça bilgilendirilmesinin zorunlu olduğunu, yapılandırma işlemini yapan banka tarafından tüketiciden erken ödeme komisyonu veya plan değişikliği adı altında talep edilen ücretlerin ise hukuka aykırılık teşkil ettiğine karar vermiştir.
Yargıtay Büyük Genel Kurulu 2010/1 Esas ve 2012/1 sayılı kararı ile; yabancı mahkemenin uyguladığı usulün Türk Usul Hukukundan farklı olmasını kamu düzeninin müdahalesi için yeterli görmemiş, her mahkemenin kendi milli usul hükümlerini uygulamakla görevli olduğunu ve söz konusu ilkenin yabancı mahkeme kararına uygulanan ispat hukuku kuralları açısından da geçerli olduğunu belirterek, kararın verildiği ülke usul hukuku hükümleri uyarınca düzenlenen yabancı mahkeme kararlarının salt gerekçesinin olmamasının kararın tenfizine engel teşkil etmeyeceğine ve bu hususun 5718 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanunun 54/c maddesi anlamında kamu düzenine açıkça aykırılık sayılmayacağına karar vermiştir.
