Grup şirketlerin borca batıklığının tespitinde, borcun asıl borçlu şirket pasifinde gösterilmesi, ayrıca borca kefil olan grup şirketin pasifinde kefil olunan bu borca yer verilmeden borca batıklığın hesaplanması ve bu şekilde yapılan hesaplama sonucu grup şirketin borca batık olmadığının tespiti halinde, bu şirketler bakımından iflasın ertelenmesi davasının reddine karar verilmesi gerektiği gözetilmelidir.
Davacı vekili dava dilekçesinde; 2008 yılında meydana gelen ekonomik krizin davacı şirketleri iflasın eşine getirdiğini, nakit akışlarının durduğunu, alınmış olan yeni işler bulunduğunu ve bu işlerden sağlanacak gelirlerle müvekkil şirketlerin borçlarının yapılandırmasının sağlanacağını, davacı şirketlerin tüm borçlarını ödeyecek vadeli alacaklarının olduğunu, davacı şirketlerin zora düştüklerini ve borca batık hale geldiklerini ileri sürerek, davacı şirketlerin İİK’nın 179 uncu maddesi gereğince iflaslarının bir yıl süreyle ertelenmesine karar verilmesini TALEP ETMİŞTİR.
Sanığın savunmasında, mağdurlarla aralarında arsa anlaşmazlığı olduğunu, suç tarihinde mağdurların, eşine ”sen başkalarıyla geziyorsun” biçiminde sözlerle hakaret ettiğini belirtmesi karşısında, olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durularak bu sözleri söyleyen mağdurların tespit edilmesi ve sonucuna göre TCK’nın 29. maddesindeki haksız tahrik hükmünün sanık hakkında uygulanma olanağının tartışılmaması, sanığın kardeşi Cihan’a yönelik kasten yaralamaya teşebbüs eylemi ile aynı zamanda, diğer mağdur kardeşlerine yönelik tek fiille TCK’nın 106/1-1. cümlesi kapsamındaki tehdit eylemini gerçekleştirdiğinin anlaşılması karşısında, mağdur Cihan’a karşı tehdit eyleminin uzlaşma kapsamında bulunmayan yaralama eylemiyle birlikte gerçekleşmesi nedeniyle bu mağdura yönelik tehdit suçundan uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı anlaşılmış ise de; mağdurlara yönelik TCK’nın 106/1-1. cümlesi kapsamındaki tehdit eyleminin, aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş olduğundan ve sanığa isnat edilen TCK’nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşıldığından, mağdurlara yönelik tehdit suçundan uzlaşmanın gerçekleşmesi durumunda, Cihan’a yönelik tehdit suçunda TCK’nın 43/2. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmesi zorunluluğu bozmayı gerektirmiştir.
Taraflar arasındaki temel uyuşmazlık, asıl işveren alt işveren ilişkisinin muvazaaya dayanıp dayanmadığı ve bunun işçilik haklarına etkileri noktasında toplanmaktadır. Davacı dava dilekçesinde alt işverenler nezdinde otomasyon görevlisi adı altında asıl işin bir bölümü olan veri giriş, hasta kayıt, doktorlara ait tüm tıbbi kayıt ve veri işlemlerinde yardımcı olarak çalıştırıldığını, kayıt işlemlerini tutup röntgen ve kan tahlili işlemlerini yaptığını, röntgen teknisyenlerinin işini yaptığını, çekilen röntgenin çıktısının alınıp okutulması, doktorun uygulayacağı enjeksiyonun hazırlanması, ilaçların girilmesi, enjeksiyona çekilmesi, doktor hasta tanı giriş işleminin yapılması, doktor gözetiminde rapor yazılması ve okunması, bazı raporların teknisyenlerle birlikte hazırlanması, tansiyon ölçümü yapılması, raporlar ve sevk işlemlerinin medulaya girilmesi gibi hastanenin asıl işleri yaptığını iddia etmiş ise de davacının tam olarak hastanede ne iş yaptığı açıklığa kavuşturulmamıştır. Otomasyon görevlisi olarak işe alınan davacının hastanede fiilen ne iş yaptığı otomasyon görevlisi olarak sadece veri girişi ve evrak kayıt işlemlerini mi yaptığı yoksa davacının iddiası gibi asıl iş kapsamında yer alan işlerde mi çalıştırıldığı hususu gerek işyeri belgeleri gerek davacının görevlendirme belgeleri getirtilerek ve tanıkların davacı bakımından tek tek fiilen hangi işleri yaptığı sorularak ayrıntılı beyanlarının tespiti suretiyle dinlenmesi ve bu şekilde davacının fiilen ne iş yaptığı açıklığa kavuşturularak sonucuna göre karar verilmesi gerekir.
Hamilelik sebebiyle yapılan fesih işleminin geçersiz bir fesih olup, bu durumun işçinin işe başlatılmaması durumunda ödenmesi gereken iş güvencesi tazminatında değerlendirilmesi, somut olayda da davacı işçinin iş akdinin işverence feshinin gerçekte davacının hamileliği nedeniyle yapıldığı ve feshin kötü niyetli olduğu anlaşıldığından, işe başlatmama tazminatının davacının 6 aylık brüt ücreti oranında belirlenmesi gerektiği gözetilmelidir.
Somut olayda; tarafların yaklaşık 3 ay nişanlı kaldıkları, nişanın bozulması nedeniyle davalı-karşı davacının ruhsal çöküntü içine girdiği (depresyon) anlaşılmış ise de; mahkemece, davalı-karşı davacı için takdir edilen 13.000 TL manevi tazminat miktarı ilke ve esaslar gözetildiğinde fazla bulunmuştur. Mahkemece, davalı tarafta sebepsiz zenginleşme teşkil etmeyecek, hakkaniyete uygun olacak şekilde; daha düşük bir miktar da manevi tazminata hükmedilmesi için kararın bozulması gerekmiştir.
Davadaki talebin, 4721 sayılı Türk Medeni Kanununda düzenlenen iştirak nafakasından kaynaklandığı, dolayısıyla “Aile Hukukuna” ilişkin bulunduğu anlaşılmaktadır. Talep, Aile Hukukundan (nafaka yükümlülüğünden) doğduğuna göre, açılan bu davanın 4787 sayılı yasanın 4. maddesi gereğince, Aile Mahkemesinde bakılması gerekmektedir. Mahkemelerin görevinin kamu düzenine ilişkin olması nedeniyle yargılamanın her aşamasında re’sen dikkate alınması gerekir. Bu nedenle o yerde ayrı bir aile mahkemesi varsa çekişmenin aile mahkemesinde görülmesi, aksi halde davaya aile mahkemesi sıfatıyla bakılması gerektiği gözetilmeden anılan kanun hükmüne aykırı şekilde genel mahkeme tarafından hüküm verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Mahkemece, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına yol açan olaylarda kusurun davacı- karşı davalı erkekte olduğu, davalı-karşı davacı kadına atfı kabil kusurun varlığının ispat edilemediği kabul edilerek, davacı-karşı davalı erkeğin davasının reddine, kadının davasının kabulüyle boşanmaya karar verilmiş ise de; yapılan yargılama ve toplanan delillerden, davalı-karşı davacının, davacı-karşı davalıya hakaret ettiği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu duruma göre, davacı-karşı davalı erkek de dava açmakla haklıdır. Öyleyse erkeğin davasının da kabulü ile boşanmaya karar verilecek yerde, davasının reddi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
Toplum yararına program (TYP) 12.03.2013 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Aktif İş Gücü Hizmetleri Yönetmeliği’nin 62 vd. maddelerinde düzenlenmiş olup, işsiz kişinin TYP uyarınca Belediye’ye ait işyerinde çalışmasıyla Belediye ile işçi arasında işçi-işveren ilişkisinin kurulacağı ve bu kişilerin de sendikanın toplu iş sözleşmesi yapması için aranan işçi sayısına dahil edilmesi gerektiği gözetilmelidir.
Davacı vekili; davacının davalı Sağlık Bakanlığına bağlı hastanede alt işverenler nezdinde çalıştığını, 2001 yılından itibaren ücretinin rızası dışında düşürüldüğünü ileri sürerek ücrct fark alacağının davalıdan tahsiline karar VERİLMESİNİ İSTEMİŞTİR.
Tapu maliki İmran’ın ölü olduğu anlaşılmakla mahkemece 7201 sayılı Tebligat Kanunundaki düzenlemeler ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 02.02.2011 gün 2010/5-546-2011/11 sayılı kararı ile Kamulaştırma Kanununun 14/5. maddesi uyarınca tüm mirasçılarına dava dilekçesi ve eklerinin tebliğ edilmesi ile taraf teşkili sağlanarak sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken, yazılı düşüncelerle davanın dava şartı gerçekleşmediği gerekçesi ile reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Davacı, kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat ve kendisine ait olan eşyaların davalılarca kullanıldığını belirterek uğradığı eşya bedeli zararını talep etmektedir. Mahkemece, davacının hangi eşyaları ne kadar süreyle kullanmadığının ve gerçek zararının dosya kapsamıyla tespit edilmediği anlaşılmaktadır. Şu halde, davacının hangi eşyaları ne kadar süreyle kullanamadığının araştırılarak ve gerekirse bu hususta bilirkişi raporu alınarak sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken açıklanan yönler gözetilmeden eksik inceleme ile davanın kısmen kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, hükmün bozulması gerekmiştir.
Dava, kamulaştırmasız el atılan taşınmaz bedelinin tahsili istemine ilişkindir. İdarece yol ve yeşil alan olarak el atılan bölümler dışında kalan ve fen bilirkişi raporunda (a) ve (c) ile gösterilen kısımların geometrik durumu ve yüzölçümleri gözönünde bulundurulduğunda tek başına kullanımları mümkün olmadığından bu bölüm bedellerinin de davalı idareden tahsiline karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi doğru görülmemiştir.