Taraflar arasında akdolunan kredi kartı üyelik sözleşmesinden kaynaklanan ekstre borçlarının ödenmemesi üzerine müvekkilince davalı aleyhine takip başlatıldığını, davalı itirazı sonucu takibin durduğunu belirterek itirazın iptaliyle takibin devamına ve %20 oranında icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanununun 26/2. maddesinde ” …. Kalan hesap bakiyesine asgari tutar ve üzerinde ödeme yapılması durumunda akdi faiz, asgari tutarın altında ödeme yapılması durumunda ise gecikme faizi uygulanır.” Aynı yasanın 26/3. maddesinde ise “T.C Merkez Bankası, azami akdi ve gecikme faizi oranlarını tespit etmeye yetkilidir ve belirlediği bu oranları 3 ayda bir açıklar.” denilmektedir. Ayrıca yanlar arasında akdolunan sözleşmenin 10. 12.maddesinde de “…. Kart hamili: TCMB tarafından belirlenen azami akdi ve gecikme faiz oranları üzerinden hesaplanacak faizi ve bu faiz tutarları üzerinden hesaplanacak BSMV ve KKDF’yi ödemeyi kabul ve taahhüt eder.” denilmiştir. O halde belirtilen sözleşme hükmünün yanısıra, 5464 S.K’nun özel kanun niteliğinde bulunması nedeniyle somut olaydaki uyuşmazlığa uygulanması gerektiğinin düşünülmeksizin işleyecek temerrüt faiz oranına genel kanun niteliğinde bulunan TBK hükümlerine göre hükmedilmesinde isabet görülmemiştir.
Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
– K A R A R –
Davacı vekili, taraflar arasında akdolunan kredi kartı üyelik sözleşmesinden kaynaklanan ekstre borçlarının ödenmemesi üzerine müvekkilince davalı aleyhine takip başlatıldığını, davalı itirazı sonucu takibin durduğunu belirterek itirazın iptaliyle takibin devamına ve %20 oranında icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve DAVA ETMİŞTİR.
Davalı davaya CEVAP VERMEMİŞTİR.
Mahkemece benimsenen bilirkişi raporu doğrultusunda davacı yanca alacak iddiasının kanıtlandığından bahisle davanın kısmen kabulüne, davalının takibe itirazının kısmen iptaliyle, takibin 23.279,63 TL asıl alacak 183,33 TL akdi faiz, 9,17 TL BSMV olmak üzere toplam 23.472,13 TL üzerinden devamına asıl alacağa takip tarihinden itibaren yıllık %18 faiz uygulanmasına, fazlaya dair istemin reddine, hükmolunan asıl alacak tutarı likit olduğundan bu meblağın %20’si oranındaki 4.655,92 TL icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmiş, hüküm davacı vekilince TEMYİZ EDİLMİŞTİR.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan öteki temyiz itirazlarının reddine karar VERMEK GEREKMİŞTİR.
2-5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanununun 26/2 nci maddesinde ” …. Kalan hesap bakiyesine asgari tutar ve üzerinde ödeme yapılması durumunda akdi faiz, asgari tutarın altında ödeme yapılması durumunda ise gecikme faizi uygulanır.” Aynı yasanın 26/3 üncü maddesinde ise “T.C Merkez Bankası, azami akdi ve gecikme faizi oranlarını tespit etmeye yetkilidir ve belirlediği bu oranları 3 ayda bir açıklar.” denilmektedir.
Ayrıca yanlar arasında akdolunan sözleşmenin 10. 12 nci maddesinde de “…. Kart hamili: TCMB tarafından belirlenen azami akdi ve gecikme faiz oranları üzerinden hesaplanacak faizi ve bu faiz tutarları üzerinden hesaplanacak BSMV ve KKDF’yi ödemeyi kabul ve taahhüt eder.” denilmiştir.
O halde belirtilen sözleşme hükmünün yanısıra, 5464 S.K’nun özel kanun niteliğinde bulunması nedeniyle somut olaydaki uyuşmazlığa uygulanması gerektiğinin düşünülmeksizin işleyecek temerrüt faiz oranına genel kanun niteliğinde bulunan TBK hükümlerine göre hükmedilmesinde İSABET GÖRÜLMEMİŞTİR.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 01.04.2015 tarihinde OYBİRLİĞİYLE KARAR VERİLDİ.
Yargıtay
19. Hukuk Dairesi
Esas : 2014/17765
Karar : 2015/4658
Tarih : 01.04.2015
Bir önceki yazımız olan ASKERLİK BORÇLANMASI başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.
